Het is een donderdagavond in 2017. Ik lig te woelen in mijn bed door de stressvolle gedachtes die rondspoken in mijn hoofd. Ik pak de iPad die naast mijn kussen ligt en tik ‘slaapvideo’s’ in op YouTube. Zonder dat ik het wist, had ik zomaar het remedie voor al mijn toekomstige slapeloze nachten gevonden: ASMR.
Sinds die ene nacht nam ik iedere avond stiekem de iPad mee naar boven. Mijn ouders gebruikten ‘m amper, dus ze merkten het toch niet als het apparaat ’s avonds plotseling verdween. Waarom ik daar zo stiekem over deed, had eigenlijk twee redenen. Mijn telefoon moest ik altijd beneden laten als ik op bed ging, dus hoe lief ik ze ook aan zou kijken, die iPad mocht ik eigenlijk ook niet meenemen naar mijn slaapkamer. Maar de belangrijkste reden, was dat ik me enorm schaamde voor het feit dat ik in slaap werd geholpen door fluisterende vrouwen die lippenstift bij mij aanbrengen of met kwasten over een microfoon vegen. Want hoe leg je zoiets uit?
Nou, dat heb ik een hele lange tijd niet gedaan. School is altijd een stressfactor voor mij geweest, en ASMR was het enige wat mijn gedachten een beetje op stil kon zetten. Maar dat was en bleef toen nog even mijn geheimpje. Het heeft mij door heel wat deadlines, toetsen en tentamenweken heen gesleurd. Soms kijk ik terug naar die periode – toen ik écht elke avond door ASMR in slaap werd gesust – en vraag ik me af hoe het was geweest als ik het fenomeen niet op een willekeurige donderdagavond ontdekte op YouTube. Het werkte bijna therapeutisch, en zonder die video’s weet ik zeker dat ik in ieder geval een hele hoop uren slaap had gemist.
Als je niet naar ASMR luistert, vraag je je natuurlijk af hoe het kan dat zulke gekke video’s mij zo kunnen geruststellen. Voor mij voelt ASMR een beetje als een maatje bij wie ik altijd kan aankloppen met mijn gedachtes. In plaats van praten over die gedachtes, zet iemand ze door te fluisteren in een microfoon eventjes op stil. Is dat nou wel iets goeds? Dat weet ik eigenlijk niet, maar dat maakt me eerlijk gezegd ook niet veel uit. Ik vind het een hele fijne gedachte dat ik altijd een manier heb om te ontsnappen en eventjes nergens anders aan te denken. ASMR is mijn therapeut in mijn broekzak.
Maar gek genoeg ben ik nooit gevoelig geweest voor de tintelingen die ASMR-video’s bij zoveel mensen opwekken. Dat kippenvel gevoel of zelfs ‘hersenorgasme’ – een term die veel mensen ervoor gebruiken – dat veel luisteraars ervaren, is helaas niet voor mij weggelegd. Ik word er rustig en slaperig van, maar meer dan dat doen ASMR-video’s niet voor mij.
Fast forward naar 2022 kijk ik nog steeds regelmatig naar ASMR. Daar schaam ik me helemaal niet meer voor: mijn ouders en mijn vrienden weten het én ik schrijf er zelfs een hele afstudeerproductie over. Ik gebruik het niet meer zo regelmatig als dat ik tijdens mijn stressvolle middelbare schooljaren deed, maar als ik weer een keer lig te stressen over een deadline of gewoon even wil uitrusten, ben ik blij dat ik ASMR als redmiddel heb.
Comments